ترجمه مقاله انگلیسی

نفوذ عمقی تحت آبیاری سطحی غالبا با استفاده از مدل معادله ریچاردز تخمین زده می شود. مدل معادله ریچاردز نیازمند مولفه های هیدرولیکی خاک و محصول-ویژه می باشد که می توان آنها را از روی داده های رطوبت خاک در عمق های مختلف تخمین زد. مقاله حاضر به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا می توان مؤلفه های مدل معادله ریچاردز را به منظور پیشبینی مناسب و صحیح نفوذ عمقی تحت آبیاری سطحی به کار برد. برای این منظور, ما از داده های آزمایش لیسیمتر روی خاک لوم تحت آبیاری سطحی استفاده کردیم. شبیه سازی های مونت کارلو از مدل 1-بعدی معداله ریچاردز با استفاده از مجموعه ای از پارامتر های مدل انجام شد. کارایی پیش بینی های مدل برای هر یک از شبیه سازی های مونت کارلو(مجموعه ای از پارامتر های مدل) بواسطه داده های لیسیمتر از رطوبت خاک و نفوذ عمقی اندازه گیری شده مورد بررسی قرار گرفت. کفایت مدل با استفاده از اجرای رگرسیون خطی روی داده های مشاهده شده مربوط به مقادیر شبیه سازی شده و آزمون فرضیه های صفر (شیب یک و عرض از مبدا صفر) مورد بررسی قرار گرفت. ما با استفاده از این رویکرد نتوانستیم رطوبت خاک و نفوذ عمقی را بطور همزمان پیش بینی کنیم. این عدم تناسب همزمان احتمالا نشان دهنده ساختار نامناسب مدل است زیرا در مطالعه لیسیمتری ما, عدم قطعیت در درجه دوم اهمیت قرار داشت. در آبیاری سطحی احتمالا حتی زمانی که ترک های خاک چندان آشکار نیست, نفوذ ترجیحی غیر قابل اجتناب است. تحت چنین شرایطی استفاده از مدل ساده ی معادله ریچاردز نامناسب به نظر می رسد. مدل مفهومی که قبلا منتشر شده مناسب تر